Nie... Czułość...

Wiktorze życie jest mocne.

Nie ma sensu tkwić w "patriotycznym" związku.
Pozdrawiam

Ania, napisz do mnie Teraz nie mogę ale wieczorem
odpiszę.

Aniu! - to jest bardzo mocne. Wielowarstwowe. Różne
zjawiska - ujęłaś jedną barzo mocną klamrą. - Zjwiska
- różne, ale - na płaszczyżnie psychicznej -
objawiające się tak samo. Jedynie świadomośc - pozwala
nad jednym z rodzajoww poruszonych "zjawisk" przejśc -
do jakiegoś rodzaju "akceptacji" - bo ponoć -
konieczne, bo ponoć inaczej się nie da, bo uświęcający
cel. - nie potrafimy... - W istocie - nie zawsze
jestesmy właścicielami samych siebie.
Mocna klamra. - Bardzo dobry i poznawczy wiersz:)
Pozdrawiam serdecznie:)
Musimy - to czasem trudne - musimy patrzec z
dystansem. Krew w nas się burzy, ale- chyba nic nie
poradzimy. = Na pewne skrajne zjawiska - ppo prostu-
czasami pozostaje policja... itp. - psycholog,
psychiatra, izolacja.

Stello moja Wojowniczko masz rację. Temat rzeka i w
dodatku mętna bardzo

Smutne bardzo. Sugestywnie, a temat rzeka...
Pozdrawiam, sari :)

Krzemanko masz zupełną rację. Dzieci cierpią
najbardziej.

Smutne. W takich toksycznych związkach najbardziej
cierpią dzieci. Znajoma, która po wielu latach uciekła
od takiego oprawcy, mówiła mi, że córki nadal mają do
niej żal o zmarnowane dzieciństwo.
Pozdrawiam:)

Życie potrafi pokazać i tą podłą twarz...

I w tym tkwi sedno, niestety :(

Ewo ale nie chce i w tym problem. Ręce mi wiąże. Dawno
bym pomogła...

Karta jest pierwszym krokiem, potem psychoterapia, pod
jednym warunkiem - ona musi tego chcieć.

Ewo też to wiem, ale jak ktoś nie chce pomocy a płacze
w słuchawkę to co mogę zrobić? Ja mu karty nie założę.
A za bydlę do więzienia iść nie zamierzam. Chociaż
ochotę dowalić mu mam... Nieodpartą ...

Zakrawa to na sztokholmski syndrom.

Waldi też nie rozumiem tego... Ale ten wiersz to nie
fikcja. Co prawda mnie nie dotyczy, bo tata mój uczył
tak jak Ty... Po prostu straszne to