Nie dotknę....

Nie dotknę ust Twoich palcem nienawisci
Złość co w człeku drzemie z czasem się oczyści
Nie w głowie mi także świata już podboje
Podbić jeno pragnę własne niepokoje

Nie pragnę udowadniać już gdzie racja leży
Każdy człowiek przecież w własną rację wierzy
Nic mi też niedadzą doczesności trony
Które tak nieznoszą cierniowej korony

Pomimo też że czasem życie smaga srogo
Nie w smak mi podążać samobójstwa drogą
Nikt mnie wszak nie zbawi,nim sam się nie zbawię
I nikt nie splugawi jak sam niesplugawię

Człowiek w życiu brodzi,płonie życia świeca
Codzienności bagaż dżwiga się na plecach
Jeno czasem cieszy mnie gośc w progu drzwi
Przyszedł gość,Bóg w domu,przyniósł szczęście mi

I jeszcze by czasem móc w sobie odnależć
Śmiech szczery,otwarty..,dzieciństwa kawałek
Trochę pobyć w zgodzie i z ludżmi i z sobą
Wśród bezliku dróg to jest moją drogą

autor

peter12

Dodano: 2006-10-14 13:19:55

Ten wiersz przeczytano 496 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie