Nie jestem poetą

Strzępkiem z ołówka,
na krzywo wyrwanej kartce z zeszytu siostry,
notuję słowa.

I nie nazywajcie mnie poetą!
Bo myśli moje ulotne, przychodzą tylko na chwilkę,
eksponując piórka, by wydać się okazalszymi, piękniejszymi,
niż są w swej naturze.

Wtedy łączę je w słowa, nim znów znikną,
za codziennością rzeczy do zrobienia.
Topiąc się w ich cieniu, cichutko tak,
odlatują w dal...

A ich lot, co jak klucz stada żurawi,
tylko atak Jastrzębia zmąci.

autor

Bari

Dodano: 2010-03-30 00:16:35

Ten wiersz przeczytano 572 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie