nie jesteśmy tutaj sami
nie jesteśmy sami.
słyszę krzyk trawy
czuję warkot śniegu
i widzę liście co spadając
ranią Ziemię jak noże.
przytykam ucho do drzewa
i słucham jego smutnego zawodzenia
Ziemia je więzi
Ziemia je karmi
są ich tysiące
starsze,
mądrzejsze.
nie to, co człowiek.
prastare życie
chowa się w pojedyńczych
grudkach gleby.
nie jesteśmy tu sami.
zawsze coś krzyczy
gdy słodko śpimy.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.