Nie kochasz mnie!
Nie mów, że mnie kochasz bo znam prawde
bolesną,
I mam teraz siłe,
Teraz widzisz mnie taką jaką jestem...przed
wczesną,
Choć czas nam zatrzymał się na chwile.
Czemu to takie ekspresyjne?
Czemu dopiero teraz zrozumiałam, że to
koniec na wieki.
Czemu to takie silne?
Dlaczego wciąż musze uciekać... zamykać
powieki.
I jestem tak tutaj, teraz,
Może coś sie w końcu wydarzy,
Chociaż w jedną w chwile, jeden raz,
Ujrzeć ponownie wyglad twojej twarzy.
Nie marzę już o tym, że ponownie usłysze
słowa twoje,
To trudne ale przyjme to z odwagą,
To ja! Taka jestem z moim nastrojem...
Nie licze już słów z ich żałosną wagą...
To koniec bo ty nie kochasz mnie!
Dlaczego powiedz mi tak raniłeś moje
uczucia!
Odpowiedz proszę! Dziś tego chce!
Bo mam już dosyć odpowiedzi...snucia.
Wciąż swoimi myślami krąże nad tym co było...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.