* * * (Nie łam, nie łam mi serca)

Nie łam, nie łam mi serca. Przecież to tak mało.
Nie chcę rajskich ogrodów, złotych gór i królestw.
Nawet konia zatrzymaj, chociaż by się chciało
Na spienionym rumaku gnać w wyścigi z bólem.

Tylko serca mi nie łam. Nie mów, że to koniec.
Czy się może zakończyć to, co końca nie ma,
Zmartwychwstaje w spojrzeniach i poczyna w słowie,
I jak słowo nie ginie nazwane z imienia?

Że coś wisi w powietrzu? To maciejki słodycz.
Burza minie nas z dala rozświetlając, dudniąc…
Powiedz, że to nieprawda, że to być nie może.
Powiedz, powiedz cokolwiek… Nie mów, że za późno.

autor

zenon63

Dodano: 2006-07-03 08:35:34

Ten wiersz przeczytano 807 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie