Nie ma już...

Nie ma już tych oczu
Które by na mnie tak patrzyły
Nie ma już tej ręki
Która by mogła mnie tak objąć
Niby ‘tak’ zwyczajnie
A jednak zupełnie inaczej

Ale czy jestem samotna?
- nie
Przecież mam przyjaciół

I chociaż teraz uciec bym chciała
Tam gdzie nie ma nikogo
By zatracić się w samotności
Wy mi na to nie pozwolicie
Bo zbyt mocno mnie lubicie
Dziękuję wam kochani!

Specjalne podziękowania dla jednego z Bejowiczów - Andrzeja, który wyperswadował mi, że samotność nie tak do końca jest lekarstwem na problemy miłosne, bo łatwo można się zapomnieć i zostać samemu na zawsze.

autor

..::Nika::..

Dodano: 2006-08-06 19:41:21

Ten wiersz przeczytano 520 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie