Nie ma sprawiedliwości!

- krzyczy ten i ów,
krzyczy ta i owa,
nieświadomi powagi
swych roszczeń.
Krzyczą w błogiej niewiedzy
sprawiedliwości. W nieświadomości
co sprawiedliwość chce,
a może nie tyle chce, co musi
im dać.

Cóż da temu panu,
co to rok za rokiem
płodzi
kłamstwa
w zeznaniach podatkowych?

Co da tej żonie
udającej orgazmy
i niewinnie flirtującej w pracy
z młodszymi kolegami?

Co da mężowi,
który nocą fantazjuje
o siostrze żony?

A temu szczeniakowi
co na wagarach z namaszczeniem
wypala pół paczki fajek?

Co da studentowi
kupującemu
prace zaliczeniowe
i magisterskie?

Co da magistrowi
piszącemu
te prace?

Co da temu,
który lubi wypić
zawsze o jeden
kieliszek za dużo?

I temu,
który z pogardą
patrzy na tych,
co przegrali z nałogiem?

A księdzu co da, proszę księdza?

Co poczniecie,
gdy ten zarzygany,
śpiący na ławce
zostanie burmistrzem?

A ten, który
w szkole zawsze
dostawał łomot
będzie waszym szefem?

Jakie będzie zdziwienie,
gdy jeden z ateistów
stanie się świętym.

"To niesprawiedliwe!" - krzykniecie
zgodnym chórem hipokrytów?

Zamiast narażać się na przykrości
uklęknijcie i wyszepczcie: "Dzięki
Ci, Panie, że na tym świecie
nadal nie ma sprawiedliwości."

autor

Dziadosz

Dodano: 2009-09-25 15:10:37

Ten wiersz przeczytano 773 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie