Nie mają czasu

To mój drugi wiersz z szuflady

Pierwsze ważne slowa ,które mu powiedziala ‘nie mamy czasu”
Więc szybko wziął ją w ramiona i całował długo
O calym Bożym swiecie zapomniała,
Wyrzutów sumienia trochę miała.
Ale cóż ,przecież już się dawno zakochała

Długo nie przyjezdzał, czasu brakowało
Ona czekała i czasu nie marnowała
Wielką mocą poezja wniej rozgorzała
Bo on przesyłał ogniki, które piekly jej ducha,
Ściskaly od gargła po brzuch jej ciało
Schudła ,więc czsu nie marnowala

Przyjeżdżał ,za rzadko,by na parę godzin wyrwać ją z szarości
Zawsze im było za malo czasu dla siebie

Potem był czas jeszcze mniejszy ,smutniejszy
Czas nie spełniony ,choć umówiony
Trudno,nasz czas już się skończył,posmutniała
Boże ,jak się ucieszyła,
Gdy okazalo się,że się myliła

autor

rite

Dodano: 2008-07-14 00:17:15

Ten wiersz przeczytano 501 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie