Nie mam już siły...

Przepraszam za tak chaotycznie napisane to coś... Pisałem to przed chwilą tak jak mi to umysł podpowiedział (po kłótni z ukochaną)...

Nie potrafię już patrzeć
na wszystkie złe zdarzenia.
Wydarzyły się kiedyś
jednak to nie ma znaczenia.
To wszystko nadal boli,
gdy o tym pomyślę.
Nie mam już siły
przepraszam za wszystko.
Chciałem dawać Ci radość,
daję tylko suche cierpienie.
Jestem bezsilny wobec myśli,
które atakują moją głowę.
Łzy zasłaniają mi świat,
serce się ściska od lęku.
Czuję ból, ogromy ból,
nie daje mi odpocząć.
Każda kłótnia rani,
jak ranią uczucia.
Mam wszystkiego dosyć
po uszy mi urasta.
Nie radzę sobie już z niczym
chcę umrzeć, nie pamiętać.
Chcę uwolnić świat
od mego oddechu.
Nie potrafię odejść
nie chcę odchodzić...
A jednak czuję, że powinienem.
Jestem cierniem
Jestem cierpieniem
Jestem bezsilny...
To wszystko na nic
po jednym wybuchu.
Zniszczyłem wszystko
jednym podmuchem.
Chcę uwolnić mój umysł
od każdej złej myśli.
Teraz jest ich za dużo
nie daję im rady.
aaaaaaaaaarggggghhh...
Wrzeszczę... w umyśle.
Zaciskam pięści
Uderzam w stół...
Chcę skończyć z sobą,
ale nie potrafię.
Znowu te myśli
odejdźcie w cholerę...
Mam tego dość
Nie mam już siły...

autor

kryształ

Napisany: 2016-12-20 Dodano: 2016-12-20 19:30:59

Ten wiersz przeczytano 801 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie