Nie mam przyjaciół

Dla moich " koleżanek "

Siedzę na ławce ,
wokół mnie ciemność , samotność , pustka .
Nie mam przyjaciół , tylko fałszywych , co czają się w mroku by zranić , by zabrać mi wiarę .
Walczę , choć siły nie mam już wcale.
Powoli opadam i się poddaję .
Siedzę na ławce ,
wokół mnie ciemność , samotność , pustka .
Promyk nadziei tli się ostatkiem ,
zaraz przestanie , zaraz zgaśnie .
Gram , choć udawać nie potrafię .
Okłamując się stale próbuję uwierzyć .
Siedzę na ławce ,
wokół mnie ciemność , samotność , pustka .
Poświata księżyca oświetla mą postać .
W głowie słyszę słowa , które ranią jak sztylet .
W pamięci zostaną na wieki .
Tracę wiarę że będzie lepiej .
Gubię się w świecie , który znałam od dziecka .
Zrozumiałam że nie pasuję do świata , społeczności w których żyję .
W sercu , w myślach , w życiu ...

autor

Jezzalieq16

Napisany: 2011-03-10 Dodano: 2011-06-10 19:16:01

Ten wiersz przeczytano 959 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie