nie Mama

cichutkie płakanie , nocnym echem płynie
w łóżeczku drewnianym , głosem stłumionym
dziecię płacze , koszmarny sen zrobił pnącze
spod kołderki główkę wychyla , na bok ją przechyla
bliżej się przyciąga , rączki swe wyciąga
oczka łzami zlepione , tak sny miało koszmarne
i szlocha dziecina , aż niebo płacz zaczyna
u Mamy chce swojej tylko , przytulić ciałko
łezki dziecięce jak gwiazdki świecące
błyskają i o podłogę stukają

wnet kobieta przyszła , na ręce istotkę wzięła
a dziecię spogląda , smutno kobietę ogląda
i szepce niezdarnie

nie Mama

kobieta zakonnicą jest w sierocińcu

Tak na szybko , na kolanie w pracy napisany Ale cicho-sza , bo szef może czyta , a szef to kobieta Tak wiele małych istotek nie ma prawdziwego ciepła , ogniska domowego . Aż serce ściska .

autor

Gaudium cum pace

Dodano: 2006-10-18 00:44:21

Ten wiersz przeczytano 586 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie