Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj
Więcej wierszy na temat: Społeczeństwo

Nie miej mnie, proszę, w złości...

Nie miej mnie, proszę, w złości, gościu miły domu,
Że do mego rozumu równać się nikomu.
To mówią moi kompani, krasząc moję głowę
Ambrozją a purpurą, wieńce koralowe…
Wszakże oni nie darmo wznoszą mnie nad pany;
Głupi ten, który wierzy, żem w złoto ubrany.
Jako wkrótce obaczysz, czemu mię tak kładą,
Może i poprzeć raczysz, jestli służę radą.

Każdy bowiem w swej dumie patrzy chciwie na tem
Cóż się błyszczy najbardziej, zdobi pańską szatę.
Jednako nic nie uzna przywódcy swojego,
Gdy ten nie zmieni głosu w dobry ton ze złego.
To o tobie było; patrzaj, jakem mądry
Że ich upór (kompanów) najbardziej rozsądny,
Jako że mnie widzą oczyma poznania,
Przecież nie z pozorów cnego zakłamania.

Rada moja taka – bądź nad wyraz skromny,
A jestli ciebie ważą, bądź więcej przytomny
Na losy swego ego, co krąży w twojej duszy,
Li chcesz – nikt na świecie go niczym nie zagłuszy.
Poznawaj, ucz się, lepiej niż ja cię wżdy znają
Patrzą, czują i wiedzą – a nawet kochają.
To proste, ać byś wiedział: jam nie mądry za nic;
Są mądrzy sami z siebie; cóż, skoro nieznani.

Skończony 10.06.08

autor

Silvus

Dodano: 2008-06-10 15:17:11
Ten wiersz przeczytano 750 razy
Oddanych głosów: 2
Rodzaj Monolog Klimat Optymistyczny Tematyka Społeczeństwo
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »