Nie mój wiersz.
Dlaczego na świecie tak dziwnie już
jest,
że ciągle ktoś na coś czeka,
że ciągle ktoś o kimś śni?
Dlaczego szczęście odeszło,
gdy blisko już było?
I znowu człowiek ma czekać,
i znowu w tęsknocie żyć.
Wspomnienie jest jedynym rajem, z którego nikt nas nie może wypędzić.
autor
Morten
Dodano: 2006-11-20 18:19:57
Ten wiersz przeczytano 468 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.