Nie mów mi

Nie, nie mów mi.
Ja po prostu nie chcę wiedzieć.
Niewiedza to błogosławieństwo.
Więc proszę, przestań się tłumaczyć.
Przestań pełzać jak robak.
Święty, święty, Pan Bóg zastępów…
On milczy, ty też spróbuj.
O aureolo boska, świetlna, niebiańska.
Zsuwasz się powoli w dół.
Zaciskasz się na szyi.
Dusisz.
Składasz pocałunek na me usta.
Całujesz kłamstwo.
Przestań!
Przestań!
O matko daj mi siłę…
Kończyłem z tym wcześniej,
skończę z tym teraz.
Daj chwilę na modlitwę,
bo już prawie widzę Ciebie martwą.
Ciiiiiiiii…
Zamilcz, zamknij słodko oczy i umieraj,
ja już nie chcę Ciebie słuchać.
Nie, nie mów mi.
Ja po prostu nie chcę wiedzieć.

autor

Tryku47

Dodano: 2006-10-19 19:00:23

Ten wiersz przeczytano 543 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie