Nie mów nikomu ...
Zatraceni w biegu
zwykłych spraw
kręcimy karuzele
koło fortuny
wtuleni w puch
większych lub mniejszych
przyjemności
oddychamy namiastką życia
uśpieni złudnym szczęściem
tanim światłem
kolorowych neonów
wbrew rozsądkowi
świadomości
przebudzenie to ból
podciętych skrzydeł
słuchasz i naprawdę słyszysz
zaczynasz widzieć
wzgórza szeptów
doliny krzyku
nie mów nikomu
że płakałam
ja przecież
nie umiem płakać
autor
Spiaca Lady
Dodano: 2012-06-13 09:16:47
Ten wiersz przeczytano 574 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Ładny,wspaniały wiersz,pozdrawiam
Piękny wiersz.Pozdrawiam serdecznie.
Genialny wiersz! Odczuwam tak samo!
obiecuje
nie powiem nikomu
Samo życie!Wrażliwa dusza jednak płacze,chociaż tego
się wstydzi.Ładny wiersz.
Pozwól marzyć:)Piękny wiersz Śpiąca+++
:-)