Nie mów że to prawda
Nie wierzę, że ludzie umierają,
jak cienie drzew, które są,
a za chwilę ich nie ma.
Pogrzeb? Nierealne.
Stoję i śnię,
że biegam, że frunę,
że z nim, że wciąż, że jest,
dół nieprawdziwy,
trumna wymyślona.
To moja obecność,
nie może być
pewna.
autor
marcepani
Dodano: 2018-01-29 19:22:43
Ten wiersz przeczytano 1368 razy
Oddanych głosów: 37
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (38)
bdb wiersz
pozdrawiam :)
Bardzo wymownie na trudny temat pozdrawiam;)
Dobry wiersz.
Pozdrawiam :)
ciekawie napisane.
taką piękną miała trumnę
Kłaniam się uśmiechając(:
Bardzo trudno pogodzić się ze śmiercią bliskich osób.
Wszyscy kiedyś przez to przechodzimy. Bardzo dobry,
wzruszający wiersz.
Pozdrawiam serdecznie.
Poruszylas do glebi.Niesamowity wiersz.
Pozdrawiam:)
Z całą odpowiedzialnością za słowa
mogę powiedzieć, że to dobry
poruszający wiersz.
Udanego dnia Marcepani.
Witaj marcepani:)
jest to temat za którym niespecjalnie przepadam
niemniej jednak wiersze to jakby coś innego:)
Pozdrawiam:)
Niewiara wypiera, ale nie pomaga.
Gdzieś w sobie wiemy, że tracimy.
Pozdrowienia, ciepłe.
tak bywa, że czasami nie dociera do nas śmierć danej
osoby, myślimy, że śnimy, szczególnie gdy śmierć jest
nagła
niesamowity przekaz
Adaś z Ewką też nie wierzyli. Coś po nich w nas
zostało.
Nocne pozdrówki:)
Napisałam mnóstwo wierszy o śmierci ale Twój jest
niesamowity.
Wiersz porusza do głębi...
osoby*
pozdrawiam*