NIE MOŻNA KOCHAĆ ZA DWOJE....
Krwawy obraz zdrady
malowany życiem
oprawiony cierpieniem
Rzeka smutku
łzy płyną szalupą zapomnienia
tonące szczęście
Nie można kochać za dwoje
dzielić miłość
Na rozkaz wybaczać
Koszmar przebudzenia
samotność
Zraniona dusza
okaleczonego słowika
autor
Anna-Przeworsk
Dodano: 2008-03-15 08:55:18
Ten wiersz przeczytano 1144 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Oddałam punkt na wiersz - bo autorka ma prawo do
takiej reakcji.
Zgadzam się ze "stażem" . Mnie też komnen nie
oszczędził . Cóż wg. niego zasłużyłam sobie - z
jakimiś uwagami sie zgadzam - z jakimiś nie... i jak
mnie wkurzy to tez zareaguje emocjonalnie - ponieważ
jestem kobietą , a nami rządzą hormony i one nawet w
ciągu dnia zmieniają swoje stężenie - nie jak u
facetów - im to dobrze - testosteron i nic więcej ..
:)
bardzo dobry wiersz..sercem pisany..dużo w nim smutku
rozgoryczenia..kochać za dwoje..nie można..
"Nie można kochać za dwoje" "nawet choćbyś umiał
zdziałać wszelkie cuda- to małżeństwo w pojedynkę się
nie uda"! Kiedy nie ma wzajemności w małżeństwie- na
nic się zdadzą wszelkie starania. Zostaje ból,
rozstanie, samotność.
to znów zbitka przypadkowych wersów - kolaż, puzzle -
a nie wiersz;
- dobór środków stylistycznych fatalny np.:
"Krwawy obraz zdrady","tonące szczęście","Koszmar
przebudzenia","Zraniona dusza" - to najbardziej
wyświechtane z nich;
- błąd składniowy: "Nie można [...] dzielić miłość" -
dzielić kogo, czego - miłości ;