nie nie jestem chora
niepotrzebnie się martwisz
cierpię raczej na przewlekłą
utratę pasji życia
każdy krok wprzód cofa mnie
do narodzin
tak bardzo nie chcę wyjść na świat
zaciskam powieki i drę się
wniebogłosy
by zagłuszyć świadomość
że znowu mam istnieć
gdy otworzę oczy będę tu przynależeć
jak do obrazu
kropla farby
z której rozmaże się postać
wolę wystawiać twarz do słońca
w innej galaktyce
opalać na błękit przezroczystą maskę
zachować kontury nikogo
zakryta innym niebem
jestem niewidzialna dla przyszłości
autor
Wanda Kosma
Dodano: 2020-06-28 12:29:34
Ten wiersz przeczytano 2154 razy
Oddanych głosów: 77
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (46)
Świetna Poezja! Aż dreszcze przechodzą... Tak
sugestywnie oddałaś stan apati, dysforii, bólu - wręcz
fizycznego... Dygam w podziwie, Wando, malutka ja.
Pozdrawiam serdecznie : )
krzyk słychać po drugiej stronie ekranu. ten obraz, o
którym piszesz to (podejrzałem) "Krzyk" Muncha.
Pozdrawiam :):)
Ciekawy wiersz,zatrzymał mnie.Pozdrawiam.
Ciekawy wiersz,zatrzymał mnie.Pozdrawiam.
bliski jest mi Twój wiersz. To otwieranie oczu,
wszystko psuje.
jak dziecko, króe zamykając oczy czuje się
niewidzialne (schowane)
a ja wręcz krzyczę światu na przekór
nie ma chorych w koronie - prawdę tę
w skale anioł wykuł
to jedynie droga pośpieszna do raju
metodą wirusa ją zapodają
a życie na tym globie
ludziom się podoba
i nikt się tam nie śpieszy
zaś covid wszystkich męczy
...część z nas na tamtym świecie była aniołami
(bez narodzin, to piętno ludzkości nadane)
pozostali, to duchy z przestrzeni bagiennych
jako myszy w diabelskich szponach wydziergane
samy w własnym sumieniu musimy ocenić
z której grupy w jestestwie swoim pochodzimy
i czy przypadkiem trzeciej pomieszanej grupy
przez wichry oraz burze właśnie nie tworzymy…
pozdrawiam Autorkę:))
Dokonała Poezja, w moim odczuciu wyrażająca bunt
peelki,
który rozumiem i uważam za słuszny,
pozdrawiam Cię Wando serdecznie,
Grażyna :)
Smutne, a zarazem kapitalne zakrzywienie wyobraźni.
Nie mogę oderwać się od tego wiersza dzisiaj, Wando.
Świetny wiersz, tak bardzo rozumiem rozterki peelki...
Pozdrawiam serdecznie.
Wiersz z głębokim przekazem.
Pozdrawiam :)
Peelka nie jest chora. Peelka pragnie zmian. Cudowne
metafory i cały wiersz. :)
Peelka utraciła wiarę w sens życia?
Pozdrawiam
Prawdziwe do bólu, Wando...