Nie pamiętam?
Gdy czasy się poplączą w przestrzeni...
Nie pamiętam tak bardzo pięknego widoku,
Łąka zielona, świat zawarty widnokręgiem
I jakaś postać, schodzi po dalekim
stoku,
A na niebie Ra, zatacza koła zaprzęgiem.
To pewno było kiedyś, w pradawnym
wcieleniu,
A teraz słońce, tak samo niebem się
toczy,
I też wciąż lubię, przebywać w świeżej
zieleni,
Ze stoku patrzą, te same kochane oczy.
Splątane czasy, a życie też takie same,
Słońcem, zielenią i kochanymi oczami,
I chce się znowu, otwierać zamkniętą
bramę,
Patrzeć, jacy to my, byliśmy przed
wiekami.
to w snach wracają...
Komentarze (13)
W starożytnym Egipcie ludzie w co innego wierzyli, ale
mieli te same emocje i odczucia podobne, jak my:)
Z przyjemnością Łucjo przeczytałam, pozdrawiam:)
Pełen romantyzm :) Wszystkiego Najlepszego z okazji
dnia kobiet :) Pozdrawiam serdecznie +++
Witaj,
wspaniałe, malownicze wspomnienie.
W tekście wyczuwa się rozrzewnienie, połączone z
polotem fantazji.
Dziękuję za czytanie i miłe życzenia.
Mam nadzieję, że dzień dzisiejszy był miły i takiego
samego wieczoru Tobie życzę.
Serdecznie pozdrawiam.
Interesujący wiersz, pozdrawiam :)
Zadumałem się, piękne;)
Długa i bolesna tęsknota plącze wspomnienia i myśli...
pozdrawiam
Fajny wiersz i podoba się
bardzo:)wspomnienia:)pozdrawiam cieplutko:)
Reinkarnacie,
gdzie twoje ciało,
może z dwóch, jedno tylko zostało.
Reinkarnacie,
gdzie twoje myśli,
może i o mnie, coś ci się przyśni.
Reinkarnacie,
gdzie twoja dusza,
może już z inną, jedność wymusza.
Pozdrawiam Lusi piękny wiersz.
"Tacy byliśmy jeszcze wczoraj"-Universe.
Miło jest wrócić do wspomnień. Pozdrawiam
Miło powspominać.
Spokojnego wieczoru:)
Ach te wspomnienia.
jacy byliśmy?
na pewno inni młodsi :)
serdeczności :)
"Jacy to my byliśmy przed wiekami."
... i obraz trwa pod powieką :)