Nie pierwszy...nie ostatni

Zrobiła swoje!
Jak zwykle
Bez skargi

Zrobiła swoje!
Z uśmiechem
Na twarzy

Zrobiła swoje!
By odejść
Na zawsze

Kiedy stał się już tak silny
Aby móc to znieść

I choć z daleka...
patrzyła

I choc z oddali...
słuchała

Nadzieją serce karmiła...
On patrzył w przód
Nie wstecz

Nie pojął
Że ona go takim stworzyła
Zaparł się serca swego

Całkiem męska rzecz

Do kresu swoich dni Po całym Bożym świecie Będziesz Jej cienia szukał Lejąc gorzkie łzy Bo nikt szczęśliwym nie był Gdy serce swe oszukał Jak możesz ślepo wierzyć Że pierwszy będziesz TY ?

autor

Lizzy

Dodano: 2007-04-08 17:50:34

Ten wiersz przeczytano 436 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie