Nie podchodź

Nie podchodź
Gdy na samej sobie skupiam cały świat
I marzenia swoje wypuszczam jak gołębie,
Bo wtedy wieje inny wiatr
I węże wiją się w mej gębie

Nie podchodź
Gdy otwieram wczoraj zamknięte powieki
I szumią mi włosy
Jak strumyk wpływające do rzeki
a palce zaplatam w kłosy

Nie podchodź
Gdy skórę mam lepką i mokrą
A chłód jej płomienie gasi
I nawet łzy pod dotykiem jej mokną
Bo ona życie gasi

Nie podchodź
Nim oczy me nie najdą zielenią
Nim skóra ciepło odzyska.
Nim węże w język się zmienią
Nim wiatr spokój odzyska

autor

Bieniek

Napisany: 2006-11-09 Dodano: 2006-11-09 12:39:12

Ten wiersz przeczytano 2047 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie