nie pojmuje nikt

Sen odszedł wraz z marzeniem
Ja zostałem ze strapieniem
Nie chce tak wciąż myśleć
Chciałbym żyć i godnie istnieć

Jednak za dużo myśli nadal w głowie
Te lata, te lata, co oddałem tobie
Wcale niestracone
A mój charakter rzeźbione

Jak pamiętam, co się działo
Nigdy do czegoś takiego nie doprowadzę, choć by wyło ciało
Bo nie tylko ono się liczy
Ale jeszcze życie w spokoju i ciszy

Ja pamiętam i zawsze opisuje
Swoje serce jednak tym truje
Bo to często nie pomaga
Często łzy i ból serca wzmaga

Nikt tego nie pojmuje
Jak me serce świat kreuje

autor

misiu-m18

Napisany: 2008-01-05 Dodano: 2008-02-08 00:30:25

Ten wiersz przeczytano 579 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie