Nie pomoże...

Co ty już wyprawiasz niewdzięczny narodzie,
że tak do kościołów wchodzisz ze swym żalem.
Tak czynić nie możesz jak zwykły przechodzień,
bo to zła przerasta przenajświętszą skalę.

Nie można oskarżać miejsce uświęcone,
w którym sakramentów mieści się bez liku.
Chyba że chcesz zbliżyć ciało grzechem lżone,
do Bogu najmilszych, cichych spowiedników.

Oni nie są twoim żadnym przeciwnikiem,
tylko przyjacielem wiernym w tajemnicy.
Wkraczając, bezczelnie ciszę burzysz, krzykiem,
wnosząc w czyste progi pył wzięty z ulicy.

A jeśli się czasem gdzieś tam pomylili,
albo swoje ciało unurzali w brudzie.
To nigdy w złej wierze tego nie czynili,
bo przecież są także tacy jak my ludzie.

Bóg dawno dał spokój i opuścił dłonie,
wiedział, że daremne jest napominanie.
Szkoda, że dla wiernych oznaczał to koniec,
a kościół nie takie wytrzymał skaranie.

Dlatego powstrzymaj się biedny narodzie,
nie wchodź do przybytku bez wyraźnej woli.
Możesz sobie tylko zrobić nadmiar w szkodzie,
kościół nie pomoże – nie jego to boli...

autor

Grand

Napisany: 2020-10-25 Dodano: 2020-10-26 00:06:41

Ten wiersz przeczytano 510 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie