Nie potrafię już

Nie będę więcej grała nikogo,
choć życie jak teatr kieruje się drogą.
I trzeba czasami pod górkę iść,
by zrozumieć że z czasem szczęście
puka do naszych drzwi.
I chociaż wiem że życie jest jak skarb,
z przyjaciółmi odkrywam swój własny świat.
Nie boję się że coś będzie złe,
idę do przodu gdy tutaj niema cię.
I gdy czasami tęsknię za tobą,
nie będziesz już szedł moją drogą.
Bo życie jak nasz świat skończyło się.
Choć żyję umarłam bo niema w nim cię.
I nieważne co zrobisz już wiem że,
nie jestem wstanie pokochać znów cię.

autor

Nenusia Machowska

Napisany: 2015-03-28 Dodano: 2015-03-28 21:55:27

Ten wiersz przeczytano 743 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie