Nie poznałaś mnie nigdy do dna
Nie poznałaś mnie nigdy do dna
wciąż rozmawialiśmy o tym
co się dzieje w szkole
bo dobrze wiedziałem, że gdybyś poznała
tematykę moich tekstów znacznie wcześniej
byś umarła
Bo ja mam chyba w sobie dwie natury
Gdy z kimś rozmawiam wtedy się uśmiecham
wtedy kawały się mnie trzymają
natomiast w tekstach ciągle narzekam
nazywam to wiecznym smutkiem mojej duszy
autor
Artmac
Dodano: 2008-01-09 12:08:22
Ten wiersz przeczytano 578 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
a więc wiersze sa duszą i prawda dobry wiersz ma
osobisty wydźwięk co mnie najbardziej ujmuje w
wierszach Zostawiam plus