Nie pragnę byś odeszła

Przyszłaś do mnie jakby to było wczoraj rano
Dziś pakujesz swe bagaże, w podróż roczną
A przecież twoja robota nici przędłaś białe
Jeszcze obok mnie fruwają wszędy chybotliwie

Zwijasz dywany złotym tkane, leżały wszędzie
czerwień jarzębin kusi ,a ciebie już nie będzie
Jeszcze mam dłonie w górze żegnając żurawie
A ty ścielisz zimowy szron na zielonej trawie

Nie tędy ucieczka, rozpakuj twoje barwne walizy
Rozściel kobierce, po las po miasta brzegu
Pragnę chrzęstu twoich dywanów w ciszy
Zamiast mrozu i białego skrzypiącego śniegu

Swawolnym wiatrem tańcz z liśćmi z konarów klonu
Rozganiaj ranne mgły spośród pustych zagonów
Ciesz moje oczy czerwienią nieba w górze
Zatrzymaj wszystkie dni przyznane tobie w naturze

Zostań w czerwieni dopóty nie przyjdzie noc biała
Wtedy wspólnie pożegnamy barwy i ich złote tonie
Wręczę tobie prezent i położę w twoje dłonie
Wracaj za rok, przecież nas jesiennie kochałaś

Przyjdziesz znowu cicho w ogrody, w śród rabatów
W śród woni ziół w ostatnią letnią nocą ciepłą
Sady wypełnisz owoców gwarem, wszystko z kwiatów
Zostawisz jak dziś ziemie w oziminie zakrzepłą

Tyle pożegnań ile razem lat przeżytych w historii
Każdym razem cieplej, dostojniej w maestrii
Powodem jest zdobyte latami z naturą obcowanie
Przyszła, odejdzie i ja tego nigdy nie zmienię

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2014-01-28 Dodano: 2014-01-28 05:16:48

Ten wiersz przeczytano 572 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie