Nie- pragnienia też mi brak

Banalny, ale publikuję go ze względu na to, że jest mi bardzo bliski.

Znów rozkwita we mnie szarość.
Znowu czuję smutku smak.
Gorycz ściska mnie za gardło.
W głębi czuję się jak wrak.

Zamiast marzeń mam koszmary.
Zamiast śmiechu łzy znów mam.
Pragnę szczęścia a mam smutek.
Nie- pragnienia też mi brak!

Czemu widzę wszystko szare?
Czy to wina tamtych lat?
Czy zatrułam tak swe serce,
że lekarstwa na to brak?

Mówią, że me oczy ślepe.
Mówią, że mi wiary brak.
Brak mi, brak mi wiary w siebie.
Brak mi wiary w głupi świat.

autor

xxxnatalijaxxx

Napisany: 2009-05-21 Dodano: 2009-05-30 08:52:01

Ten wiersz przeczytano 517 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie