nie w próżnię

szachownicą barw zimowych
chwile przecedzić
oddzielając wieczności pomiędzy uderzeniami serca

by w ziarnach wiary
opaść złotem tych kochań
co jesienną pierzyną liści
rozsadzą bezwstydną biel ziemi
dosięgną nagich korzeni

posłuchaj czasu
jak gładko biegnie śniegiem
okopując pola puchem prawdy

omiń tylko drzewa owocem ugięte
pozbieraj nabrzmiałe pustką kamienie
i rozsiej stokrotki wymięte
wypełnij tylko bruzdy ciepłym wspomnieniem
i odejdź

tak cicho
że kolorem sepii
świat wzejdzie
atramentowym porankiem
na wiosnę

po drugiej stronie

"gdzie śmierć nie jest kresem, a życie początkiem"

autor

my-void

Napisany: 2008-11-24 Dodano: 2008-12-28 15:54:53

Ten wiersz przeczytano 634 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie