Nie przepuści chłop żywemu

podziwiam komnena za jego cierpliwość i umiejętności
dydaktyczne; za to, jak uparcie pragnie przemieniać
brzydkie kaczątka w łabędzie :) sama lubię i rymowanki
(ale z sensem), i trudniejsze wiersze (ale z
haczykiem, którym umiem wyłowić przekaz). I
zastanawiam się, czy jest możliwe pogodzenie tych
dwóch skrajności - ale chyba nie ma złotego środka,
pozostaje tylko wzajemny szacunek i dbałość chociaż o
poprawną pisownię :)

Może ciut za długi, ale mądry wiersz. Uwielbiałam
Kornela Makuszyńskiego.

podobnie napisałem pod wierszem Henia: mniej emocji,
więcej tolerancji, dla wszystkich jest miejsce na
stronie... i nie przekraczać norm, nie łamać zasad
dobrego smaku... najgorzej wdać się w polemikę, w
której echo niezapomnianych - Kargula i Pawlaka (a żyć
bez siebie nie mogli)... pozdrawiam...

Tak to już jest... Dobrze napisane.

poczytałe sobie, troszeczkę to długie lecz trafia na
rozum i to cieszy sługę. Pozdrawiam

Skaucie odpowiem ci prosto, choć odwodzono mnie od
tego. Robię to dla tych bejowiczów, którzy jeszcze
szukają na beju poezji. Nie ja jestem sołtysem beja,
ale ty. Od kilku tygodni obserwuję jak tworzysz na
beju coś na kształt kółka patriotyczno-religijnego pod
swoim przewodnictwem.
I dobrze, twoje prawo. Tylko bej jest jeszcze?/trochę?
portalem poetyckim. Chyba. Twoja metoda chwalenia
wszystkiego co się na beju pojawi bez patrzenia na
formę, klarowność przesłania i poprawność językową
doprowadzi do jednego: z beja wyparuje resztka
poezji, bo nie będzie tam żadnego wyraźnego punktu
odniesienia. Oprócz ciebie „dobrego
pasterza”.
----1. Odnośnie fragmentu twojego wiersza
zaczynającego się od „Gościł chłop u
wierszokletów” a kończącego się na „I
przyjemnie – oczywiście.”
Skoro wszystko jest wspaniałe i tak samo dobre, to po
co pracować nad wierszami, przyjmować uwagi krytyczne,
czytać poezję, prozę. Ciekawe, że ty właśnie tym
wierszykiem propagujesz coś z czym walczy religia
chrześcijańska - relatywizm. Nie ma dobra, nie ma
zła, wszystko jest jednakowo szare i równouprawnione.
To o czym ja piszę w komentarzach nie jest moim
widzimisię. Poczytaj trochę prac
krytyczno-literackich, tego typu krótkie formy
znajdziesz np. na www.biuroliterackie.pl, a potem
spróbuj spojrzeć na wiersze pod tym kątem. Pod kątem
kontekstu szeroko rozumianej kultury, odniesień.
Kiepskie rymy, błędy składniowe, stylistyczne,
gramatyczne – tego bronisz? To popierasz w
poezji? Ja rzadko odnoszę się do treści wierszy
– no chyba , że ich treść jest wyjątkowo bzdurna
czy szkodliwa (tak jak we wczorajszym
„wierszu” nieugiętego).
---2. „Widzi wszystkich dookoła /Lecz sam siebie
nie dostrzega,/ Nie uchyli nigdy czoła, /Gdy do domu
ktoś mu wbiega” – i tu się mylisz, ja
zawsze przyjmuję uwagi krytyczne, które odnoszą się
do rzeczywistych usterek moich wierszy, a nie są, tak
jak np. uwagi Parazyta i jego klonów w rodzaju
agaciora, bezsensownymi złośliwościami. Agaciorowi
wczoraj odpowiedziałem punkt po punkcie. Poza tym
regularnie poddaje się krytyce na innych portalach
literackich, uczestniczę w konkursach ogólnopolskich,
warsztatach literackich, dyskusjach. Wiesz, bywałem
wielokrotnie chłostany i to, co ja robię na beju, nie
jest nawet bladym odbiciem brutalności zawodowych
krytyków literackich. Sprawdź to sam na swojej skórze
– umieść swój wiersz na portalu poezja polska
czy Nieszufladzie. Zobaczysz.
---3. „A po cudzych sam wędruje/Nie proszony
przez nikogo,/Nieustannie w nich mędrkując,/Wciąż
napawa ludzi trwogą.” – tu się fałsz pod
tym lukrem kryje. Przypominam: każdy, kto publikuje
swoje dzieła na papierze czy w necie, dobrowolnie
poddaje się krytyce. Tak to działa. Jeśli uważa, że
sam fakt napisania czegoś powinien wywołać zachwyt
publiczności, to popełnia duży błąd. Nie jestem więc
na beju „nieproszonym gościem” i mam prawo
czytać , chwalić i krytykować. Tak jak każdy.
--4. „Chcę powiedzieć sołtysowi,/- Dajże spokój
już mieszkańcom,/Bo na pewno w domu swoim/Po twojemu
nie zatańczą.” – a ja nikogo nie zmuszam,
by pisał jak ja. To kłamstwo. Natomiast zmuszam
chociażby do szanowania reguł języka ojczystego.
--5. ” Też pamiętaj, tu mieszkają ,/Od dzieciaka
po staruszka,/Dobry sołtys oprócz domów/
Musi ludzkie znać serduszka.” – ja już to
pisałem wielokrotnie: właśnie dlatego niechętnie
wchodzę z bejowiczami w inne relacje niż te pod
wierszami. Mnie interesują wiersze, nie ich autorzy.
Jakie ma to dla mnie znaczenie czy super wiersz
napisze 90-letni emerytowany górnik, czy 19-letnia
niewidoma dziewczyna. Po ich śmierci wiersz ma żyć
sam, bez „podpórki”, sam się obronić, bez
ich biografii i obecności. A ponieważ nie jestem
„pasterzem beja”, ani kardiologiem w
przypadku lektury wiersza „serduszko” mnie
nie interesuje. Zresztą w necie można być każdym,
stworzyć sobie 1000 kont i tożsamości. Masz na to
przykłady na beju.
--6. „Chcesz nauczać, rób to z duszą,/Ganić
można lecz z miłością,/A godności nie naruszaj,
Wtedy każdy cię ugości.” – to sprowadza
się do jednego: słodzenie, lukier, słodzenie. Setki
wpisów pod wierszami: „Doskonały wiersz”,
„Plusik zostawiam”, a żadnej refleksji,
czy ten wiersz jest choćby poprawny od strony
językowej.
---7. „Odpowiedział mi pod spodem;/ Wnętrze domu
jest nieważne,/Ja na zewnątrz go oglądam,”
– to kłamstwo, fałsz, ja powtarzam to od dawna
– w poezji forma jest równie ważna jak treść.
Dlatego jest to poezja, a nie proza. Pisałem to
wielokrotnie, pod wieloma wierszami, licznym autorom.
W poezji, tak jak w życiu, są pewne zasady.
Luźniejsze, to fakt, ale są. Ktoś piszący jedynie
„wnętrzem”, nie napisze dobrego wiersza.
Za poetami klasycznymi, piszącymi „z
serca”, jak Słowacki, Mickiewicz, Norwid,
Leśmian, stoi potwornej wielkości technika pisania
– właśnie znajomość średniówki, składni, rymiki,
rytmiki, gramatyki. Jak się to ma , to rzeczywiście
wtedy można pisać „sercem”. To, że widać
owo serce, a nie technikę , jest wynikiem połączenia
i talentu, i wiedzy.
---Na koniec. Na samym początku wiersza umieściłeś
wyjątkowo chamską insynuację:” Lecz chłopina ten
wspaniały/Na spacery sam nie chodzi,/Żeby mu się nic
nie stało,/Całą świtę z sobą wodzi”. –
kłamiesz, wiesz, że nie tworzę „towarzystw
adoracji”, z rzadka kontaktuję się
przez gg z kimkolwiek z beja. Moja lista kontaktów z
bejowiczami ogranicza się do kilku osób, z tego na
beju obecnie jest chyba 1 osoba. Ty jesteś drugi i
sam wiesz dobrze, jak długo o kontakt ze mną
zabiegałeś. Wpisy z gg zawsze można przytoczyć?
Prawda? Tym fragmentem usiłujesz ośmieszać osoby,
które zgodzą się ze mną co do meritum w przyszłości.
Jeśli insynuujesz, że „szczuję” na ciebie
kogokolwiek, to po prostu „dajesz fałszywe
świadectwo” czyli kłamiesz. A krytykować będę.
Choćby dla dobra beja. Kiedyś był bardziej poetycki.

Samo zycie,,,podsluchane,,,podpatrzone
i calym sercem opisane,,,dobrze,,
refleksyjnie,,,pozdrawiam.

Bardzo mądry i trafny wiersz,ja tak miałam ktoś chciał
żyć życiem mojej rodziny,mieszał w niej mieszał a
później.....nie pozwólcie na to nigdy,dobrze że ten
temat poruszyłeś.

Bardzo mądre przesłanie wplecione w zdawałoby się
prostą fabułę. Żeby dać prztyczka w nos niekoniecznie
trzeba używać napuszonych obcojęzycznych
sformułowań.Brawo autorze.

Godności uwłaczać nie należy, ale na porządek we wsi
musi ktoś mieć baczenie. podoba mi sie twoja farsa.

...może by i odpuścił ,jakby były takie kilkumetrowe
śniegi jak dziś...

Samo życie ...taka wiejska mentalność ... w prostych
słowach ale ładnie.Pozdrawiam :)

Bardzo ładny wiersz i myślę że bardzo wdzięczny w swym
przekazie jeśli chodzi o naszą wioskę!Cóż można
jeszcze więcej dopisać do komentarza..super i może ze
szczególną uwagą na ostatnie dwie
zwrotki..intuicja..powodzenia

Świetny wierszyk z morałem "sa ludzie ktorzy żyja
cudzym życiem",lekko sie czyta zawsze masz pomysł na
fajny wiersz -chociaż taki długi to jednak czyta się
go z otwrtą gębą hahah.Pozdrawiam

Świetny wierszyk z morałem. Prosty ale rymy dobrane
bardzo dobrze i samo życie przez niego przemawia.
Pozdrawiam.