Nie pytaj

Nie pytaj mnie jak żyję, bo powiem „co za życie?”.
Odleciały marzenia, we mgle zniknął horyzont.
Dawno się otrząsnąłem po chwilowym zachwycie,
i jeszcze tylko resztki sumienia trochę gryzą.
A tak patrzyłem w przyszłość jak wielu innych ludzi,
że zaraz, za zakrętem, że jeszcze parę kroków.
Dziś zostało mi tylko z dawnym żalem się budzić.
Dzień do dnia jest podobny. Rok podobny do roku.
Dawny uśmiech wyciągam z szuflady w starej szafie,
na twarz szarą przyklejam ażeby wyjść po mleko.
Tego ognia co kiedyś wykrzesać nie potrafię.
Niby było tak blisko, a znów jest tak daleko.
Ale kocham, bo jakże nazwać to co mnie trzyma
w kraju, w którym się życie kręci tak jak po secie.
Czekam na swoją wiosnę, czekam aż minie zima,
bo tu mam swoje miejsce. Nie szukam go po świecie.

autor

staryhotel

Napisany: 2015-06-25 Dodano: 2015-06-29 07:15:34

Ten wiersz przeczytano 687 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie