NIE PYTAM

Powiedz tylko tyle, ile powinnam wiedzieć.

Dałam Ci szansę,
żebyś się ode mnie uwolnił,
żebyś odszedł, zapomniał,
przestał mnie dręczyć możliwym szczęściem,
zrobiłeś minę straszną,
zostałeś marzenia zmącić,
Ty nosisz pik- asa w rękawie,
ja białą chustę w zanadrzu,
nie pytam...

Myśli pobiegły po gorącej tafli,
boję się, boję,
we mnie coś śpiewa, coś tańczy,
nakazuje być wierszem,
- znasz lepiej ode mnie ból zranionej sarny?

Nie ma rozstania…
pijemy szampana,
uczucia nas ubiegły…
rozum zawirował,
ucichł rozsądek,
nie chcemy się bronić,
nie chcemy nic tracić,
czasu brakuje,
los nas zaskoczył…
los wiosnę powtórzył...

Pochylamy głowy na biegnącej fali,
kładziemy dłonie na klawiaturze,
próbujemy żartem twarze rozświetlić,
przestaje to nam wystarczać…
powietrze żaru nabiera, łza rzeźbi policzek,
w radiu śpiewa Natalia,
nie pytasz dlaczego nie pytam.

Waleczność serca pozyskam,
ręce w dłoni Chopina ogrzeję,
zwrócę zapatrzenie niebieskich oczu,
orzechowe źrenice zapomnę,
rozplącze włosy szalone,
usta zostawię nieme,
zdejmę przepaskę z oczu
a więc… nie pytaj...

Ty kochasz adrenalinę, ja wiersze..
motyl uwiędnie splątany z firanką,
na parapecie mysz przysiądzie
a więc….
nie pytam...

................................
Dzięki....

autor

HANA

Napisany: 2006-05-21 Dodano: 2008-01-29 00:32:22

Ten wiersz przeczytano 734 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie