Nie rozumiem

Nie rozumiem, na co muszę wiecznie
pod prąd płynąć,
by dotarłszy do celu
bez śladu ginąć.
Czemu bogowie pełni zazdrości
- w swej godnej wielkości -
dają wzruszeń chwilę,
każąc na niedoli tyle?
Po co walczę daremnie,
i nawet pył nie zostanie ze mnie,
gdy polegnę w życia boju
- chwila szczęścia i spokoju.
Wszyscy wiecznie za czymś gonią,
nieświadomie siły trwonią;
pełni złudzeń i zawodów
zrywają osty z rajskich ogrodów.

autor

samotnyanioł

Dodano: 2011-05-02 09:24:35

Ten wiersz przeczytano 589 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie