Nie skomlij duszo ...

Nie skomlij duszo
boś ślepa
Toć nie widzisz gdzie stąpasz ...
Nie wyrywaj kłów
osadzonych w sercu
jakże człowieczym
Wyprowadź z oddechem wiosnę
i pokaż jej
zakamarki umysłu
czekające wielkiego sprzątania

Nie wyj duszo
boś głucha
Toć nie słyszysz śpiewu aniołów ...
Nie zaciskaj pazurów
na gardzieli jestestwa
Poprowadź spojrzenie
na horyzont myślenia
które czeka
gotowe do boju

Nie lamentuj duszo
boś mowy niewładną
Toć nie powiesz co prawdą ...
Zbierz armię umysłu
i postaw
oczyma zwróconą
ku realiom
gdzie prawda
chlebem na śmietniku ...

Nie zawsze, mrużąc oczy - kłamiemy I nie zawsze, mówiąc prawdę, nie mrużymy oczu :)

autor

bea64

Napisany: 2008-01-21 Dodano: 2008-01-21 10:49:23

Ten wiersz przeczytano 560 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie