Nie słucham wiatru

Wiatr mi szepnął dziś do ucha,
żem poeta. Ależ wietrze!
A gdzie czarny płaszcz do kostek?
A gdzie dziury w szarym swetrze?

Gdzie szal biały z tęsknot tkany,
co powisa do Parnasu?
Gdzie kapelusz deszczem szyty?
Gadać z tobą nie mam czasu.

Mnie na głowie kołki ciosa
żona, że pieniędzy mało,
że czas dzieciom kupić buty,
że znów wszystko podrożało.

Więc mi nie pleć byle czego –
lepiej sprawdź co słychać w chmurach,
bo niesforne coś ostatnio.
Ja? Poetą? Wybacz – bzdura.

autor

ajs

Dodano: 2006-03-01 10:25:03

Ten wiersz przeczytano 615 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie