Nie święci garnki lepią

Tej o oczach jak ósmy cud

I cóż z tego Miła,
że gdy patrzę na Ciebie trzymam wyobraźnię za rogi...
Gdy ona mając wolne ręce i nogi na garncarskim kole
Łakomymi dłońmi obejmuje talię.
Oplata biodra i sięgając ud...
łagodnie je łączy.
I na powrót do góry tą samą drogą...zbliżając i oddalając na krągłościach dłonie.
I wcale nie śpiesznie,
a z większym naciskiem.
Aż do stłumionego westchnienia,
a stamtąd do...
ust kącika,
by w ukryciu wierzchem dłoni,
otrzeć cieknącą strużkę pożądania.

autor

De Sade_cky

Napisany: 2021-04-22 Dodano: 2021-04-22 23:55:03

Ten wiersz przeczytano 1669 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Radosny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie