(nie) szczęście / proza

Może lepiej byłoby gdyby mi pomógł, chociaż stojąc w wielobarwnych ogrodniczkach (pamiątki po reszcie pokoi) wygląda tak uroczo. Tonąc w siatkach pełnych przepysznych, kalorycznych dań, wracam jeszcze bardziej zmęczona, niż przed wyjazdem. Niosę także pozdrowienia. Oczywiście dla niego, moich trzech kociaków i dla tej sąsiadki spod ósemki, która to nam ten remont sprawiła. Mama bardzo ją lubi. Może dlatego, że kręcą ją specyficzne rzeczy. Owa staruszka przyprawia mnie o ataki serca, udaje tak sympatyczną i ciepłą osobę, że można by ją schrupać razem z przepysznym sernikiem mojej mamy, a mam wrażenie, że te całe fatum to ona nade mną zawiesiła. Często zdarza jej się nie zakręcać wody, a przecież pieniądze nikomu na drzewie nie rosną. Swoją drogą kiszki mi marsza grają, bo nie wiedzieć czemu nadal stoję zapakowana torbami po nos przy progu i patrzę jak On maluje mi zalany sufit, a zapach wspomnianego sernika wciąż podjudza moje zmysły. Aż strach odłożyć na stole te smakołyki, w końcu małe, zwinne głodomory tylko czają się na jakieś "drapane", jak mawiał często mój ojciec. Był bardzo do niego podobny, miał równie silne ramiona, przenikające spojrzenie i kudłatą czuprynę, chociaż mój wybawca robi o wiele lepszą herbatę. Jest ona tak gorąca, lecz pełna smaku, że nie sposób się nie poparzyć. Mam nadzieję, że tata mi wybaczy, w końcu zawsze faworyzował mnie za przesadną szczerość, bo przede wszystkim - wkurzała mamę. Lubili się droczyć od kiedy sięgnę pamięcią i o ile mnie ta pamięć nie zawodzi co roku o tej porze było już biało i ciemno. Tegoroczną zimę w kościach czułam już dawno, choć dopiero teraz ubrała pobliskie dęby w biały puszek. Nawet szczypanie w nos jest całkiem przyjemne, skoro wiem, że On poczeka tutaj jeszcze aż farba wyschnie, by nałożyć drugą warstwę. Herbata nie uzależnia (choć pijąc tę, nie jestem pewna), więc upajam się nią w jego towarzystwie na okrągło. Zawsze mogę udawać, że wciąż mi zimno, a przecież wszystkie swetry są w dużych kartonach po sprzętach AGD w piwnicy, przygniecione stertą pajęczyn. Nie jestem niechlujna, tylko brakuje męskiej ręki, która by szczurów się nie bała.
- Więc zawsze możesz mnie przytulić - pomyślałam głośno.
Jednak polubię tę staruszkę spod ósemki.

autor

shisha

Napisany: 2011-10-02 Dodano: 2011-10-03 15:06:26

Ten wiersz przeczytano 566 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie