Nie szukaj daleko
nie szukaj skarbu daleko
na połoninach złoto w modrzewiach
słońce promieniem w liściach klonów
błyszczy
bieszczadzkie łąki w rubinach rumianków
maki płatkami całują ziemię
zaduma nad Sanem
w lasach śpi Halny
ileż poezji w obłokach
strofami płynie w przepychu kolorów
góry lśnią blaskiem diamentu
cerkwie milczące ikony
nokturn cichnie w nurcie rzeki
marnością bogactwo sława
nic to
klękniesz przy konfesjonale
szeptem grzech
w ręku paciorki
dni minuty pokuty
i wybaczenie... dane tym
co niszczą życie
dar jedyny
autor
NiebieskaDama
Dodano: 2012-02-26 15:12:01
Ten wiersz przeczytano 741 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (17)
co to jest wybaczenie?
słowem tak można duzo zniszczyć
to nie uderzenie w piersi
pokuta za to ,że krzywdę się zrobiło drugiej osobie
to móc ujrzeć drugiego człowieka i piękno które Nas
otacza wszedzie
pozdrawiam:)
witaj,słowa z dobrym przekazem,ukłony