nie tak… miało być
przyjaciółko
smukła niczym gazela
pocięta nożyczkami
jak zebra
moja czarno – biała duszo
o końskim grzbiecie
i karku uległym
na szczudłach sarny
bezbronna jak słoń
wobec człowieka
i jego pułapek
przyjaciółko, ssąca kciuk
jak inteligentna małpa
łatwo rozrywasz tafle wody
myślisz, że wskoczysz do nieba ?
niczym delfin
a to tylko cyrkowy piruet
na który są bilety w sprzedaży
pokaz – o czym nie wiesz
że uczestniczysz
w tresurze
w przyjemności
bijących brawa
przyjaciółko
moja
duszo
to nie tak miało być
wcielenie krokodyla nie wypaliło
jak ta nasza przyjaźń
autor
Marta Surowiecka
Dodano: 2018-03-04 00:20:45
Ten wiersz przeczytano 570 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
jesteś jak mim
na pustym placu
...
Krokodyl zjadł gazelę. Czasem tak się wydaje. Jeden
wielki cyrk, a my w środku przedstawienia, chyba w
roli klowna. Twoja dusza płacze; ciągle jesteś jak mim
na pustym placu. Piękne, te Twoje obrazy.
Tylko życie poświęcone innym warte jest
przeżycia.Prawdziwi przyjaciele to ci, którzy są przy
tobie w chorobie biedzie.
Niezwykle oryginalny wiersz na temat duszy, myślę, że
z nią nie można się nie zaprzyjaźnić, bo ona jest
naszą nierozerwalną częsćią. Martuś.
Pozdrawiam niedzielnie :)
No cóż, bardzo wymowne. Nieraz uświadamiamy sobie, że
coś nie tak miało być, pozdrawiam :)
nie wiem czy w ludzkiej zbiorowości bywają jednostki
nie poddawane tresurze. Warto wiedzieć na czym polega
warunkowanie klasyczne i instrumentalne.
Widać, że to dusza po przejściach
dusza jak obrus niedzielny... ale Twoje dla niej
określenia to poezja :)
Pięknie napisane z porównaniem zwierząt:)pozdrawiam
cieplutko:)