nie ten wiatr
To mój stary wiersz po lifting/u
z zamyślenia
wyrywa krzyk mewy
nisko lecącej nad wodą
obca
nie ta
swojska bałtycka
wsłuchana w mowę kaszubską
chcę poszybować z wiatrem
odkrywać złote bursztyny
zajrzeć do wsi rodzinnej
żale wypłakać
w starym kościółku
raz jeden jedyny
przejść się brzozowym laskiem
pod stopami poczuć szelest liści
wymieszanych z chłodnym piaskiem
mewo nie moja
bałtycka
wietrze nie mój
nadmorski
pochwyć stęsknione serce
zanieś do kraju
do Polski
autor
Donna
Dodano: 2016-04-18 22:00:47
Ten wiersz przeczytano 1628 razy
Oddanych głosów: 40
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (50)
mój przyjaciel wiatr
pozdrawiam
piękny wiersz ...
milutkiego dnia :)
Dziekuje wena48 za czytanie i ciepla opinie.
Serdecznosci.
Wszystkim kolejnym gosciom dziekuje za mile
komentarze. Pozdrawiam serdecznie.
piękny wiersz...
miłego dnia...
Przepiękny i jakże dojmujący wiersz pisany sercem o
tęsknocie!
Pozdrawiam ciepklutko:-)
Dziękuję wszystkim miłym gościom za czytanie i
komentarze. Serdeczności.
Pięknie wyszło po przeróbce :) Pozdrawiam :)
Tylko tęsknota pisze takie wiersze.
Pozdrawiam.
Pozdrawiam i dziękuję DEMONO
:)))
piękny - niezwykle wzruszający wiersz. "mewo nie moja"
- jestem pod wrażeniem...
Wzruszający wiersz o tęsknocie do Ojczyzny. Łezka
zakręciła się w mym oku :) pozdrawiam i zapraszam do
kraju, do domu.
Dziękuję demono ..
graynano, dziekuje :)
Piękny wíersz a w nim tęsknota za ojczyzną.
Pozdrawiam i dziękuję za wizytę u mnie:-)