Nie ufac nikomu czy ufać wszystkim?

nikomu nie wierzyć
zamknąć się w sobie
trwać w samotności
jak w ciężkiej chorobie
milczeć ustami
a krzyczeć swą duszą
czekać aż inni mnie wkońcu usłyszą

ufać każdemu
na wszystko się godzić
kochać i cierpieć
ból w sobie rodzić
wszystkich szanować
na równi traktować
być jedną z tysięcy
co nie lubi sie chować

ze skrajności w skrajność
popadam dzień w dzień
czekam aż zły ten skończy sie sen
bo ani nieufność
i ufność zbyt duża
nie są zdrowymi uczuciami w naturze

autor

taka)ona

Dodano: 2007-11-04 15:10:15

Ten wiersz przeczytano 523 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie