Nie umiem

"Nie umiem".
16.10.2015r piątek 14:15:30

Nie umiem pisać,
Mimo, że zajmuję się wierszami,
Nie umiem tego wytrzymać
I męczę się tym całymi dniami.
Nie umiem siedzieć w domu,
Więc nie mówiąc nic nikomu
Nie zmieniając swego głosu tonu
Czuję, że jestem uzależniony
Troszkę za bardzo nad problemami skupiony.
Poczym z kolejnego dnia nie bytu
Desperacko wpadam w ekstazę zachwytu
Obserwuję to, co dzieje się
I juz zupełnie nie wiem
Co jest serio, co jest żartem,
Mimo, że umysłem swym otwartym
Z nieskrępowaną ufnością
Przenoszę się ku wyższy zawiłością.
Nie umiem już nic,
Bo została przerwana pewna nić
I teraz moim codziennym zadaniem
Jest związane z tym, co wiąże się z nieustannym pisaniem.
Nie umiem pohamować radości,
Gdy pojawia się nadzieja na gwar Miłości.
Nie ulega wątpliwości, że ta dziewczyna ma swój czar,
Bo ona posiada z Nieba taki wielki dar.
Coraz bardziej i coraz mocniej
Staram się by było owocniej
Między nami,
Po części samotnymi duszami.

autor

AMOR1988

Napisany: 2015-10-16 Dodano: 2015-10-21 11:31:49

Ten wiersz przeczytano 525 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie