nie umiem lecz wierzę

Nie umiem dać szczęścia gdy miłość mam obok,
Podawać na dłoni czułość swego serca.
Budzić o poranku z uśmiechem na twarzy ,
Pokonywać siebie z uporem maniaka

Potrafię choć nie chce złościć się, obrażać,
Zmieniać się na każdy powiew Twego wiatru.
Deszczem zmywać przeszłości wspomnienia,
A spojrzenie zazdrości przyjęte podwójnie oddawać.

Nauczę się lecz nie wiem ile mi to zajmie,
Zrozumieć każdą swoją myśl i słowo.
Bo wiem, że bardzo tego pragnę,
Że Twoje życie wszystkiego jest warte.

Nie umiem? lecz wierzę, że nauczę się żyć.
Z tym co rzuciło cień na mym dzieciństwie.
By kochać jak człowiek prostego człowieka,
I z sercem ogrzanym przez życie z miłością iść.

autor

MonikaP

Napisany: 2012-07-30 Dodano: 2012-07-30 10:35:55

Ten wiersz przeczytano 531 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie