Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Nie upadaj!

O jak przepełnia mnie zło!
O jak rozbija mi życie!
Czuję, że idę na dno...
Może koniec będzie o świcie...

Nie lękam się ciemności!
Nie wstydzę straconych lat!
Boję się samotności...
I zapomnienia przez świat...

Jak ruszać mam w nieznane
Gdy świat w złocie pięknieje
Me siły odebrane
A czuję, że się śmieję

Więc po co tak się męczę?
Swą złość rozwiewam wkoło
I w samotności ślęczę
Choć w domu jest wesoło

Więc głowę raz do góry!
Mazgaić się nie trzeba!
I przestań gadać bzdury!
I ludziom uchyl nieba...

Bo szczęście innych ludzi
Pokarmem jest dla duszy
I do działania budzi
By w świat odważnie ruszyć!

autor

gwgiga

Dodano: 2008-10-07 23:14:28
Ten wiersz przeczytano 503 razy
Oddanych głosów: 2
Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »