nie wiem kim jesteś

No właśnie, trudno kogoś poznać do końca, tym
bardziej, że sami z czasem się zmieniamy...
Dziękuję i pozdrawiam :)

Nie wiem kim jesteś,
ale jednak mi Ciebie brak...
Tak do końca to nigdy chyba kogoś
nie znamy, smutny wiersz,
ale życie też takie bywa.
Serdeczności przesyłam, Joasiu
i też się polecam Twojej pamięci :)

Tak, wtedy czas na zmiany. Dziękuję za refleksję :)

tak, czasem zmieniają się nasze potrzeby i trzeba to
wyraźnie akcentować.

Sotek
Tak, widocznie tak ma być.
Dziękuję :)

Smutna, życiowa rzeczywistość, no cóż i tak czasami
bywa, z pewnością jest tego wiele powodów.

JoViSkA - dziękuję za odwiedziny, pozdrawiam :)

Bardzo ciekawy refleksyjny wiersz...pozdrawiam z
podobaniem sisy :))

JoK- cieszę się bardzo i dziękuję za odwiedziny na
moim blogu :) Zapraszam, jeśli jeszcze będziesz mieć
ochotę mnie dowiedzieć :)
Kazimierz Surzyn- dziękuję za poczytanie i komentarz
:)
Pozdrawiam serdecznie! :)

Bardzo podoba mi się powyższy wiersz,jak i Twój
blog,który pozwoliłam sobie odwiedzić.Pozdrawiam
ciepło:)

Wiersz skłania do głębokich przemyśleń, świetna
refleksja i puenta, "w zapisie nut ciebie brak",
pozdrawiam ciepło.

Z perspektywy lat, które za mną wiem, że pięciolinia
ma duuuuużo miejsca na nowe nutki:)
Kiedyś tego nie wiedziałem.

świetny wiersz, jestem pod wrażeniem

Za krótko był, abyś mogła go bliżej poznać i zabrakło
chemii.
Nie ten, to ... Pozdrawiam :)

Samo życie,bardzo dobrze oddany stan uczuć odmiany
Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia życzę