nie wierz nie wierszom
Gdyby tak jeszcze raz
pozwolili nam być
wrażliwszymi od trzcin...
zostańmy znów w nie domu
pośród nie naszych ścian
nie róbmy nic
nikomu
niech się nie kręci łza
po niczym dla nas ważnym
przejdźmy na swoją stronę
niespiesznie niewyraźnie
przez drzwi nieuchylone
i przez nie nasze okno
życia nie oglądajmy
przybysze niech nie mokną
w ruchu niejednostajnym
zostań moją nie żoną
miejmy swoje nie dzieci
niechaj w naszym nie domu
nie życie się nie spieszy
my za to ani chwili
nie straćmy już w nie snach
Gdyby tak pozwolili
choćby ten jeden raz
zostać nadwrażliwymi
autor
z nick-ąd
Dodano: 2020-06-21 14:43:36
Ten wiersz przeczytano 584 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Nietrudno odgadnąć, że to przewrotny wiersz.
Nie...samowitego wieczoru :)
Pozdrawiam
Czasami zastanawiam się jak to jest, jak żyć z
nadwrażliwością - dar to, czy przekleństwo?
Czytając Twój wiersz, myślę - dar, ale za chwilę
wchodząc w świat ludzi, eh...
Myślę, że jesteś.
I to trudno takim być. Ale warto.