Nie wołaj za mną

Nie wołaj za mną, kiedy już odchodzę.
Echo niczym biczem dzisiaj chłosta plecy.
Już mnie nie zawrócisz, bom daleko w drodze.
Moje światło gaśnie - nastał koniec świecy.

Nie wołaj za mną - jeśli drzwi zamknięte.
Kiedy głos za słaby - nie przebije ściany.
We mnie tyle życia niczym kwiaty ścięte.
Więc więdnę ,usycham życiem wyczerpany.

Nie wołaj za mną, przecież już wybrałem,
finalne wyjście - żal gardło ściska.
Swej życiowej roli zagrać nie umiałem.
Końcowego gwizdka godzina już bliska.

Nie wołaj za mną - pozwól się oddalić,
póki swego życia jeszcze sie nie wstydzę.
Na wielkie problemy - jesteśmy za mali.
Nie wszystko szlachetne - teraz tak to widzę.

Nie wołaj za mną - wiem, o wiele proszę,
skoro bez wołania nogi ból ugina.
Wszak odchodzi człowiek - co do wniosku doszedł,
gdy braknie miłości - oczywisty finał.

autor

Arturro

Napisany: 2020-04-04 Dodano: 2020-04-05 09:22:22

Ten wiersz przeczytano 1264 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie