Nie zapomnę

Temu, który w ciszy, pod osłoną nocy opuścił nas…

Pamiętam ten dzień,
Pamiętam zbyt dobrze te łzy,
Wracają do nas w każdy dzień,
Gdy razem przy stole wspominamy
Twoją uśmiechniętą twarz.

Minęło już ponad dziesięć lat,
A ja myślę, że widziałam Cię wczoraj,
Czy zdążyłeś, chociaż powiedzieć: ”pa”?
Odszedłeś bez pożegnania.
Zniknąłeś sam.

Czułam smutek.
Czułam żal.
Byłam zła.

Wiesz, od tamtej pory nienawidzę świąt,
Wiesz, nie mogłam bez łez patrzeć
Na Twoje oczy mojej kuzynki,
Która nie wie co znaczy słowo „tata”.

Ciągle w mojej głowie jesteś taki dorosły,
A przecież miałeś tylko dwadzieścia pięć lat,
Czy aż tak spieszyło Ci się tam?
Czy musiało być tak?

Przepraszam, że tak rzadko Cię odwiedzam,
Zawsze żyłeś i będziesz w moim sercu.
Czuwaj nad nami.
Spotkamy się.
Na pewno.

I znów lecą łzy…

autor

Kilki

Dodano: 2008-06-12 00:01:24

Ten wiersz przeczytano 660 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie