Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Nie zdążyłam

Obudził mnie jak promień słońca
Budzi śpiącego motyla.
Ja też rozpostarłam do lotu skrzydła,
Które wyrosły u ramion.

Otworzyłam szeroko zaspane oczy
I zobaczyłam swoją drogę ku słońcu.

Leciałam całą radością młodego serca,
Przepełniona nadzieją na piękne życie.
Byłam już tak blisko,
Że wystarczyło wyciągnąć rękę.

Nie zdążyłam! Szczęście zakwitło na krótko.
Jak kwiat paproci. I przepadło!

autor

ROMANA82

Dodano: 2016-06-14 11:04:21
Ten wiersz przeczytano 809 razy
Oddanych głosów: 11
Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (10)

loka loka

Piękny.Jestem tu pierwszy raz,ale będę wracać,bo
wiersze są piękne.Przeczytałam dwa.W wolnej
chwili,przeczytam wszystkie.Pozdrawiam serdecznie.

anna anna

ze szczęściem tak bywa...

..JA.. ..JA..

Jak to zwykle w życiu bywa...
Wiersz bardzo mi się podoba:)

Galeon35 Galeon35

Piękny wiersz Pani cioci.
Taki nowoczesny w formie i elegancko napisany.

Ciekawe czy pisany jeszcze przed, czy po wojnie.

W każdym razie dziękuję za upublicznianie wierszy Pani
krewnej.

Limuze Limuze

Chwila nieuwagi , maleńki moment i tracimy wszystko ,
smutne to ale prawdziwe
pozdrawiam

elka 123 elka 123

Droga do szczęścia na pajęczynie wisi. Wystarczy
chwila.

krzemanka krzemanka

Obrazowo ukazany przerwany lot po szczęście. Powiało
smutkiem. Miłego dnia.

AMOR1988 AMOR1988

Może następnym razem zdążysz

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »