Nie zdążymy

Nie starcza ich, niedostatek ciąży,
Mowa błądzi, słów zbyt wiele krąży,
Czas umyka i ucieka niczym rzeka,
A karawana idzie, tylko pies za nią szczeka,

Mówimy wciąż i wciąż się nie słyszymy,
Myśli skrywamy, w domysłach się gubimy,
I jak dziad mówi do obrazu, a obraz ani razu,
Tak my nadal żywą kopią tego obrazu,

Po cóż te słowa, których nie słuchamy,
Po cóż mowy, które wygłaszamy,
Może już nie chcemy, a może tylko błądzimy,
Może jeszcze zawrócimy, a może już nie zdążymy ?


Jan Kobryn

Wrocław, 16 grudnia 2006 roku

autor

Kojan

Napisany: 2006-12-16 Dodano: 2006-12-18 10:33:26

Ten wiersz przeczytano 453 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie